1998 yılında akrabamın
yetim oğlu evlenecek, lakin düğün parası yeterli değildi.Borsada al takke ver
külah yaptığımı öğrenen anası, birikimini getirdi burnuma dayadı. Ya hep ya hiç
dedi. Ivırdım kıvırdım olmadı. Börek ya da kürek kısmet dedi. Naz,saz olmadı.
Seans salonları bayağı dolu. Aldık Tüpraş. Bir iki fingirdedi. Sonra geri
vites. Satsak bir türlü satmasak bin türlü. Gözüm- kaşım, ağzım- burnum stop
istop derken bir de Rusya krizi çıktı. Geri geliş hızlandı. Para sahibine
(yetimin anasına) sordum bekle dedi. Daha sonraları % 50 zararına sattık. Aman
Allahım bu ne üzüntü, taşımakta zorlandığım bu ne sorumluluktu. Kendi zararım
daha çoktu ama,ben yetim parasına üzülüyordum. Kalan parayı bir yıl faizde
tuttular. Borsada kaybettiklerini faizle karşıladılar.( O yıllar faiz de
yüksek, hisse fiyat kademeleri de.) Her hafta birkaç dergi alarak yakın
markajdayım. Yetimin parası zıraat bankasındaydı. Süresini uzatmayı düşünüyorlardı.
Ben de bankaya gittim. 3 aylık Yetimin faiz getirisi ne kadar diye sordum.
Vebal ve sorumluluk ezikliği ile uykularım kaçıyordu. Teklifimi yaptım.
Bankanın verdiği faiz kadar getiri ben size ödeyeceğim bu parayı emanet olarak
bana verin. Verdiler... O günlerde seans salonları çok kalabalıklaştı. Parayı
kapan geliyor. Yağma gibi hisseler alınıyor. Yine tüpraş aldım.45000 TL den
aldığım tüpraşları 84.000 den sattım. 17. Günde düğün parası çıktı. Artık
başpehlivan gibi kendimi iyi hissediyordum Oh be ! Eziklik ve vicdani
sorumluluğun gönül yükü ne kadar ağırmış. Oğlana davullu düğünü yaptık ama bir
daha başkasına emanet hisse almak mı Tövbeler olsun... Siz siz olun ne
yaptığınızı sadece siz bilin. Alsan bir türlü almasan
bin türlü olmasın...
Hisse.net den harman
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder